کودکان مهارت‌های شناختی و کلامی برای صحبت‌کردن در مورد برخی مسائل را نداند، برای مثال: غم و اندوه می‌تواند بسیار پیچیده باشد و ممکن است کودکان برای بیان افکار و احساساتشان در این باره مشکل داشته‌باشند.

بازی می‌تواند یک روش عملی باشد تا کودکان از طریق آن روی مسائلی که برایشان ناراحت کننده‌است کار‌ کنند. آن‌ها می‌توانند افکارشان را بازی کنند و به مشکلات خاصشان بپردازند و یا شخصیت‌هایی را خلق کنند که احساسات خود را با آن‌ها به اشتراک بگذراند.

کودکان اغلب احساسات خود را با اسباب باز‌های نشان می‌دهند. کودکی که یکی از عزیزانش را از دست داده، ممکن است از عروسک‌ها برای به تصویر کشیدن شخصی غمگین که دلتنگ دوستش است استفاده‌کند. یا کودکی که شاهد خشونت در خانواده بوده‌، ممکن است از یک خانه‌ی عروسکی برای نشان ‌دادن کودکی که به دلیل دعوای بزرگسالان زیر تخت پنهان شده، استفاده‌کند. با توجه به روشی که در باز‌ی‌درمانی در نظر گرفته‌می‌شود، درمانگر می‌تواند در لحظات مختلف بازی برای کمک به حل یک مشکل مداخله کند؛ و یا ممکن است در حین بازی درمانگر متوجه شود که کودک سعی دارد به یک شخصیت تخیلی برای حل مشکلش کمک کند.

بازی‌درمانی می‌تواند به کودکان کمک کند تا:

• نسبت به رفتارشان بیشتر مسئولیت پذیر باشند.
• حس همدلی و احترام را در خود پرورش دهند.
• خودباوریشان را پرورش دهند تا بتوانند به توانایی‌های خود اطمینان بیشتری داشته‌باشند.
• احساستشان را به روش درست شناسایی و ابراز کنند.
• روابط اجتماعی خود را بهبود بخشند و مهارت‌های اجتماعی جدیدی بیاموزند.
• مهارت‌های حل مشکل را بهتر تمرین کنند.